Vrijdagavond 17 april mocht het weer: optreden in Theater Zuidplein - altijd een genoegen. De aanloop naar de voorstelling was niet vlekkeloos, maar de voorstelling werd er voornamelijk beter van...

Arthur, onze artistiek leider en de presentator van die avond kreeg 's middags een telefoontje dat de beoogde pianiste ziek was ... Geen muziek? Dat is een enorme handicap! Gelukkig was dat telefoontje van haar vervanger. De volgende hobbel was echter dat onze trouwe electronische piano het begaf. Er kwam alleen nog wat erbarmelijk geluid uit. Ook dit obstakel naar een geslaagde voorstelling konden we overwinnen: de mannen van "Zuidplein" toverden een heuse vleugel tevoorschijn.

De afvaardiging van Rataplan, een theatersportvereniging uit Tilburg, bracht verscheidene memorabele scenes - in een daarvan maakten ze het zichzelf wel erg moeilijk door een bijzondere handicap: als er drie personen op het toneel waren, dan mochten er maar twee benen zijn ... Maar misschien de mooiste scene was die over het dilemma "wel of geen
kinderen?"

Anneliek en Nynke bestookten de arme jongen die met dit probleem zat met geimproviseerde liederen die hem het voordeel van werken en carriere maken dan wel het opvoeden van kinderen duidelijk moesten maken. Helaas
bleken de argumenten van Annelieke te sterk en koos Pepijn voor zijn carriere.

De scenes die Lof bracht waren niet minder imposant - niemand zal de stille strijd van de mestkevers op de Veluwe kunnen vergeten, denk ik, zoals deze aan de hand van dia's door Piet Hein werd toegelicht. Maar de donderpreek beurtelings uitgesproken door Piet Hein en Klaas en
draaiende om het begrip "exorbitant" mag ook de annalen in. Alle lof voor Caroline en Francien, dat zij er in een heroïsche mimestrijd in slaagden dit complexe begrip aan de beide heren duidelijk te maken (*).

Tot besluit wil ik graag nog opmerken dat Nijntje Pluis zo haar duistere kanten heeft als aanstaande hangjongere en dat kabouters maar beter geen vriendschap kunnen sluiten met krokodillen, zoals iedereen zal beamen die
deze zeer geslaagde avond heeft mogen meemaken.

(*) Het gaat er in deze scene om dat de beide "priesters" enkele woorden raden die worden uitgebeeld door de twee anderen. Die woorden moeten ze verwerken in hun toespraak.