Zo, de kop is eraf: we hebben onze eeste trainingsavond gehad na de kerstvakantie en daarmee van dit nieuwe jaar. Vol enthousiasme hebben we een paar scènes gespeeld in de stijl van “De vloer op” en natuurlijk ook de “klassieke” improvisatievormen. Van beide wil ik één enkele scène beschrijven, om een indruk te geven.
De scène van “De vloer op” heet: Terug van Santiago. De omschrijving, te vinden op Internet (https://www.human.nl/speel~WO_HUMAN_15607759~terug-van-santiago-de-vloer-op~.html):
“Gijs zat er professioneel en persoonlijk even helemaal doorheen. Na
een wandeltocht van drie maanden naar Santiago de Compostela, komt hij nu thuis bij zijn vrouw Saskia. Maar de tocht heeft wel wat veranderd bij Gijs.”
In ons geval was Mike teruggekomen van die drie maanden durende tocht en hij vertelde in geuren en kleuren over zijn levensveranderende ervaringen. Annelies, zijn vrouw in deze scène, had ook niet stil gezeten: zij was een verhouding begonnen met de buurman!
Een wat ik maar noem klassieke improvisatiescène betrof de “Blind date”. Mattie was het niets vermoedende slachtoffer en zat dus al klaar aan een tafeltje in een café. Haar date werd gespeeld door Laura, die een obsessie had met “lichamelijke oneffenheden”, Michael met een niet te onderdrukken fascinatie voor modeltreinen en Anne, die haar tong niet binnenboord kon houden. Toen deze date een klein pukkeltje ontdekte op het gelaat van Mattie gingen alle remmen los. Ik kan U verzekeren dat de combinatie van deze drie eigenaardigheden – zeker met iemand die bij voortduring haar lippen aflikt – tot een ongemakkelijke situatie leidt. Het valt dan ook te betwijfelen of Michael ondanks zijn charmante aandringen een tweede date met Mattie zal hebben gekregen.
Haha fantastische avond! Erg gelachen en zeer goed omschreven (ook al had je er eigenlijk bij moeten zijn) 😉